HISTORIA

Historycznie jest nazywane czarnym złotem. Uchodzi za materiał bardzo luksusowy. Sam dąb uważany był za drzewo święte zaś wydobywany spod ziemi czy odmętów rzek miewał wręcz boskie cechy. Otaczali się nim władcy.

Wykończenie mieszkań dębem bagiennym świadczyło nie tylko o dobrobycie człowieka, ale także o jego statusie w społeczeństwie, ponieważ materiał ten był przez cały czas uważany za elitarny i trzeba było na niego zasłużyć.

Dawniej uważano że czarny dąb daje siłę i mądrość.

W starych domach próg często budowano z dębu bagiennego. Uważano że żywotność i trwałość drewna zostaną przeniesione na dom i właściciela.

Czarny dąb był używany do rzeźbionych przedmiotów dekoracyjnych, takich jak biżuteria jak i do wyrobu unikatowych artefaktów. Czarny dąb był używany do budowy tronu Piotra Wielkiego, a także do budowy weneckich pałaców i sypialni Ludwika XIV.

Uważana za jedną z pierwszych fortec w starożytnej Rosji zbudowana przez księcia Ryurika na brzegu jeziora Ilmen w IX wieku naszej ery posiadała mury obronne które zostały wykonane z czarnego dębu.

Istnieją również pewne niezaprzeczalne fakty, że trony dla europejskich władców również zostały wykonane z dębu bagiennego. Oto kilka graficznych dowodów na to: tron króla Wielkiej Brytanii Jakuba II lub tron Piotra I został im podarowany w XVIII wieku przez przez angielskiego rzemieślnika Clausena. Piotrowi byłem pod tak wielkim wrażeniem cudownych właściwości dębu bagiennego, że wydał rozkaz «złapać dąb z wody i prowadzić dokładną ewidencję takich pni». Później w 1712 roku podarował Ekaterinie Aleksiejewnej pudełko wykonane z dębu bagiennego jako jeden z prezentów ślubnych.

Możemy tu wspomnieć o słynnym apartamencie Ludwika XIV z dębu bagiennego i szafach kardynała Mazariniego, mieszkaniach unikalnego drewnianego pałacu hrabiego Szeremietiewa.

Słynny okrągły stół króla Artura został wykonany na jego życzenie z litego czarnego dębu. James I, syn Mary Stuart, chciał mieć dębowy tron ​​„… ze względu na swoją uzdrawiającą moc ułatwiającą prawy rząd…” i otrzymał go w prezencie od Westminsteru po oficjalnej koronacji. Dąb bagienny wykorzystano do dekoracji najdroższych mebli i parkietu w pałacach królewskich.

Mistrzowie, którzy pracowali z dębem bagiennym, nazywani byli „szafarzami”. Wraz z pojawieniem się ogromnej ilości mahoniu z Afryki i Ameryki oraz wyczerpaniem dębu bagiennego w Europie profesja straciła na znaczeniu